υπεραζωθαιμία

η, Ν

ιατρ. αύξηση τής ποσότητας τών αζωτούχων ενώσεων τού αίματος και ιδίως τής ουρίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. hyperazotemie < hyper- (< υπερ-*) + azotemie (βλ. αζωθαιμία)].